Terlik

.
O benim kızım değil. Benim kızım olsa tanırdım. Saçları benziyor biraz ama Müge’nin kızının saçları da kızımınkiler gibiydi mesela. Hatta kendi kızına aldığı tokanın aynısından Kübra’ya da almıştı, geçen gün oturmaya geldiğinde getirdi. “Kübra’ya da çok yakışır diye düşündüm.” dedi. Yakışmaz mı hiç, benim kızıma her şey yakışır. O gün ikisinin saçlarını güzelce toplayıp yeni tokalarıyla fotoğraflarını bile çekmiştik. Sahi nerede o fotoğraf? Şuralarda bir yerlerde olacaktı ama... Evin dağınıklığının kusuruna bakmayın. 10 gündür hiçbir şey yapamadım. Kübra gelince her yeri toparlayacağım. Fotoğrafı da bulurum o zaman, siz de görürsünüz. O zaman bana inanırsınız. Yani saçları benziyor diye... Öyle saçları olan bir sürü çocuk vardır yani.

Ben kızımı kokusundan tanırım ayrıca, o benim kızım değil. Kübra öyle kokmaz. Haftada en az 3 kere yıkıyorum ben onu. İşim varsa bile gidip kendisi yıkanıyor zaten. Kendi kendine yıkanmayı öğrendi artık. Tabi 10 gündür... Yıkanmaya fırsat bulamamış olabilir. Ama yine de öyle kokmaz. 5 yaşındayken zatürre olmuştu da tam 2 hafta yıkanmasına izin vermemişti doktor. O zaman bile kötü kokmamıştı. Öyle kokması mümkün değil. Bilmiyorum. Ne demek istediğimi anlıyor musunuz?

Terliklerini bulduk dedi polis. Bana da gösterdiler. Kübra’nın terliklerinin aynısı. Yaz başında anneannesi almıştı sokakta giysin diye, öyle çok özel bir şey değil. Zaten indirimdeyken almış annem, arayıp sordum. Yani kim bilir kaç çocuğa daha alınmıştır aynısından, anlatabiliyor muyum? O terlikler o çocuğu benim kızım yapmaz ki. Tabi elbette o da birilerinin çocuğu. Annesi için gerçekten çok üzgünüm. Allah kimseye evladını o halde göstermesin. Ama benim kızım değil yani o. Eşime de söylüyorum. Susuyor. Benden kaçıyor sürekli. Bakın sizin yanınıza da çıkmadı. İçerde n’apıyorsa artık. Halbuki konuşsa belki polisleri ikna ederiz. DNA testine filan gerek yok çünkü. Ben kızımı tanımaz mıyım?

Ne demek istediğimi sahiden anlıyor musunuz? Rica ederim bana öyle bakmayın artık. O benim kızım değil.
.