Puşt

 .
 “Orospu çocuğu, senin ananı sikicem!”

Saat gecenin 2’si. Alkolü fazla kaçırmış birtakım insanların sokaktan geçerken böyle küfürler savurmasına aşinayım. Ancak küfrün şiddeti artınca ve bütün bu bağırışların bir kadının ağzından çıktığını fark edince, yardıma ihtiyacı olabileceğini de düşünerek pencereye çıkıyorum.

“Pezevenk!” diye bastıra bastıra bağırıyor. Bağırdığı kişinin ismi Emre. Bu bilgiye ilerleyen küfürlerin arasından ulaşıyorum. Emre’de pezevenk tipi yok, kız da fahişeye benzemiyor. Bildiğin normal insanlar. Üzerlerinde gündüzden kalmış normal kıyafetler var. Normal işlerinden çıkmışlar. Normal bir akşam yemeği yiyip muhtemelen normal bir arkadaş ortamından çıkıp evlerine dönüyorlar. Korkarım alkollü bile değiller. Emre hala normal. Ama ortada normal olmayan bir şeyler var.

“Puşt,” diyor, “sana ananın amını göstericem!” Anladığım kadarıyla kızın küfür jargonu pek gelişkin değil, dönüp dolaşıp aynı şeyleri söylüyor. Emre ise ona sadece “Kendine gel.” diyor. Yani belli ki kızın kendi bu değil. Ama kız kendine gelmiyor. Avazı çıktığı kadar bağırarak bütün mahalleyi ayağa kaldırıyor ve Emre’ye vurmaya başlıyor. Konuya dair hiçbir fikrim olmamasına rağmen kızın öfkesi benim içimde patlıyor. "Kızı bu hale getirirken aklın nerdeydi yavşak!" diye bağırıyorum ve pencereyi kapıyorum.

İlişkilerinin nasıl başladığını düşünüyorum. Bir sebeple tanışıyorlar, birbirlerinden hoşlanıyorlar, romantik buluşmalar, yazışmalar, arkadaşlarla tanıştırmalar, ilk öpüşme, ilk sevişme, sinema, konser, tatil, bir sürü şey. Herkeste sıralama ve içerik opsiyonel. Ancak adına ilişki denilen şeyin içinde bir sürü mutluluk var. Oralardan “Senin ananı sikicem orospu çocuğu” noktasına nasıl gelindiğini düşünüyorum. Bu noktaya gelmenin de hayatın içinde olduğunu görüyorum. Canım sıkılıyor.

Sevgilime “Senden ayrılıcam.” diye mesaj atıyorum.
“Hafta sonu at çiftliğine gidelim mi?” diye cevap veriyor.

Puşt.
.